تو زمین گیری و من بی‌کس و یارم زهرا            خوب بنگـر گـره افـتاده به کارم زهرا

چـقدر پـیـر شـدی خــانـم هـجـده سـاله            حـق بـده تـاب نـدارد دل زارم زهــرا

خـانه‌ام مقـتل تو بوده و من شاهد قـتل            با چه رو پای در این خانه گذارم زهرا؟

هـمدم چـاهـم و هـم صحبت نخـلسـتانم            بس که آزرده از این شهر و دیارم زهرا

مرد خـیبر جلوی بسترت افـتاده زمین            بعـد تو کاش منـم جان بـسپـارم زهـرا

من صف اول هر غزوه به میدان رفتم            ولـی انــدازۀ تـو زخــم نــدارم زهــرا

یک دل سیر بگو هر چه دلت میخواهد            یـک دل سـیـر بـرای تو بـبـارم زهـرا

تو قدت خم شده یا چشم علی دید خطا؟            خـجـل از قـد تـو بـا دیـدۀ تـارم زهـرا

کـفنت را جـلوی چـشم عـلی باز نکـن            که در آورده عـزای تـو دمـارم زهـرا

شب به شب مجلس ختمی‌ست،خصوصی اما            نه سر قـبر تو … بالای مـزارم زهرا